چشم انداز

کاری که غصه با بزرگ ها می کند، شادی با بچه ها می کند.

هفت خان

پیشتر برای بچه ها هفت خان رستم میخواندم.
نقالی وار و پرهیجان
طبیعتأ یوسف جذب پهلوانی رستم شد و مدتها عشقش این بود که شمشیر و گرز به دست بگیرد.
گذشت.
یک روز یوسف اصرار کرده که؛ مامان! گرزمم ببریم خونه دادا
مامانش گفته بوده نه.
یوسف فقط یک دلیل آورده بوده:
ببریمش مامان. دادا دوست داره...
-----
گاهی هم نرگس می گوید:
دادا! اگه این کارو نکنی، تو بازی راهت نمیدیم...
گفته باشم!

|-:

نور

خدا کلأ از جنس نوره
اما اماما و پیغمبرا فقط صورتشون از نوره

(از إجماعات بین نرگس و یوسف)

سرنوشت ساز

در طول رکعت دوم، نرگس به صورتم خیره شده بود.
به نظر، می خواست بدونه ما این حرکات عجیبو با چه جدیتی انجام می دیم.
نمی دونم چیزیو که می خواست دید یا نه.

شکلات

لذت ، شکلات گنجه ی زندگی بود.
من اما به مهربانی خدا اعتماد نکردم و
دزدکی آن را برداشتم...

به احترام بابایی

یه دقیقه سکوت...
















---------
پانوشت:
بچه ی بد، هی یادش می ره که اگه باباش نبود، هیچچی نبود...

محدودیت سنی

دادا! اون بازیه رو میاری که یه چیزاییو آتیش می زدیم؟°
گفتم: نه. اونو پاکش کردم...

(چند ثانیه سکوت)

گفت: دادا! من و یوسف دیگه بزرگتر از اونیم که اینجور چیزا برامون بد باشه...
تو فکر کن بیست سالمون باشه...



-------
°بازی Little inferno

جهان بینی

"خورشید واقعأ وجود نداره.
وقتی که روز میشه،همه ی آسمون روشن میشه. فقط ما، تو نقاشی خورشیدو می کشیم که معلوم شه روزه..."


از نکات نرگس 6 ساله، خطاب به محمدیوسف 5 ساله.

قلق

بچه ها راه نمیرن...
غذا نمی خورن...
حرف نمیزنن...
بچه ها فقط بازی می کنن!
بازی می کنن و در ضمن، قلق کارا میاد دستشون

راستی
بزرگ شدن یعنی همین که قلق کارا بیاد دست آدم؟

تصمیم کبری

خطرناکترین موجود، کودکی است که فکر کند بزرگ شده است.
خطرناکترین موجود، حداقل برای خودش.

من تصمیم گرفته ام به کودکی خودم پی ببرم...