دوشنبه, ۲۳ فروردين ۱۳۹۵، ۰۶:۵۶ ق.ظ
دندان قلب
آخرین دندان عقل را نگه داشته ام و با همه پوسیدگی هر شب مسواکش می زنم, برقش می اندازم, نخ دندانش می کشم.
با هم شعر می خوانیم. یاد می کنیم. لاف نمی زنیم.
شده ام یک نظامی بازنشسته که نشانش را هنوز رها نمی کند
نوجوانی ام پیر شده، فرسوده شده، اما هنوز نمرده.
اگر همین یک نشان را هم دور بیندازم، دیگر یک 27ساله تمام عیار می شوم!
با هم شعر می خوانیم. یاد می کنیم. لاف نمی زنیم.
شده ام یک نظامی بازنشسته که نشانش را هنوز رها نمی کند
نوجوانی ام پیر شده، فرسوده شده، اما هنوز نمرده.
اگر همین یک نشان را هم دور بیندازم، دیگر یک 27ساله تمام عیار می شوم!
