پنجشنبه, ۲۴ دی ۱۳۹۴، ۱۲:۱۵ ق.ظ
پنجمی
گیرم صدای دویدن بیاید، گیرم توی نورگیر صدای داد و فریاد بپیچد، گیرم اسب چوبی روی سر ما پیتیکو پیتیکو کند، کسی شکایتی ندارد.
خانه ای که صاحبخانه اش 4تا نوه دارد، بچه ی مستاجر بالایی هم پنجمیشان می شود.
اسب چوبی را هم که باید حسابی هی کرد و صدای پیتیکو پیتیکویش را شنید.
قایم باشک است و دویدن.
بازی است و سر و صدا.
صاحبخانه ای که تجربه 4تا بچه را دارد، بچه ی مستأجر بالایی را توی همین سر و صداها دارد می بیند و دوستش دارد.
یکی از بچه های هر خانه، کسی است که بچگی سرش می شود.
نمی گویم ایده را تلف کردی،
ولی از پس قواره کردنش هم بر نیامده ای.
باب تغییر را مفتوح می بینم.