چهارشنبه, ۱۴ بهمن ۱۳۹۴، ۱۲:۵۰ ق.ظ
تربیت-نقد
مادر در میاید به دایی بگوید چرا ناراحت است.
پسر شش ساله, التماس می کند که تو رو خدا نگو!
اما مادر می گوید: داییش, خیلی ازش ناراضی ام.
مدام یا پای تلویزیونه, یا پای تبلت. وقتی هم که نیست هر پنج دقیقه یه بار گریه ی داداششو در میاره.
همینطوری براش گل پایی می گیره که بیفته. این همه بازی یادش دادی یه دفعه خودش پا نمیشه بره یه بازی کنه.
کلا ازش ناراضی ام... باهاش بازی نکن.
راست هم می گوید...
تو نشسته ای و دست بچه پیشت رو شده...حالا باید دایی از بچه حمایت کند؟ بحث را منحرف کند؟
نمی داند...
متن ها مثل خواهر زاده های آدمند.
منتقدها, از دستشان شاکی اند .
اما تو نمی دانی چه کنی.
احتمالا کمک کار منتقد می شوی, بلکه بچه تربیت شود.
---
-مامانش, منم خیلی ناراضی ام ازش...
- ۹۴/۱۱/۱۴